impacatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From in- (“without, not”) + pācātus (“peaceable; tranquil, quiet”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /imˈpa.ka.tus/, [ɪmˈpäkät̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /imˈpa.ka.tus/, [imˈpäːkät̪us]
Adjective[edit]
impacatus (feminine impacata, neuter impacatum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | impacatus | impacata | impacatum | impacatī | impacatae | impacata | |
Genitive | impacatī | impacatae | impacatī | impacatōrum | impacatārum | impacatōrum | |
Dative | impacatō | impacatō | impacatīs | ||||
Accusative | impacatum | impacatam | impacatum | impacatōs | impacatās | impacata | |
Ablative | impacatō | impacatā | impacatō | impacatīs | |||
Vocative | impacate | impacata | impacatum | impacatī | impacatae | impacata |
References[edit]
- “impacatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “impacatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- impacatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.