imparator

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish ایمپراطور (imperator), from Latin imperātor. First attested in 17th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /im.pa.ɾa.tɔɾ/

• (file)

Noun

imparator (definite accusative imparatoru, plural imparatorlar)

1. emperor

Declension

Inflection
Nominative	imparator
Definite accusative	imparatoru
	Singular	Plural
Nominative	imparator	imparatorlar
Definite accusative	imparatoru	imparatorları
Dative	imparatora	imparatorlara
Locative	imparatorda	imparatorlarda
Ablative	imparatordan	imparatorlardan
Genitive	imparatorun	imparatorların
Predicative forms Singular Plural 1st singular imparatorum imparatorlarım 2nd singular imparatorsun imparatorlarsın 3rd singular imparator imparatordur imparatorlar imparatorlardır 1st plural imparatoruz imparatorlarız 2nd plural imparatorsunuz imparatorlarsınız 3rd plural imparatorlar imparatorlardır

Derived terms

• imparatoriçe
• imparatorluk