incarnatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of incarnō

Participle[edit]

incarnātus (feminine incarnāta, neuter incarnātum); first/second-declension participle

  1. having been made incarnate

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incarnātus incarnāta incarnātum incarnātī incarnātae incarnāta
Genitive incarnātī incarnātae incarnātī incarnātōrum incarnātārum incarnātōrum
Dative incarnātō incarnātō incarnātīs
Accusative incarnātum incarnātam incarnātum incarnātōs incarnātās incarnāta
Ablative incarnātō incarnātā incarnātō incarnātīs
Vocative incarnāte incarnāta incarnātum incarnātī incarnātae incarnāta

Descendants[edit]