individuum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Individuum

English[edit]

Etymology[edit]

From Latin indīviduum, noun use of neuter singular of indīviduus (indivisible).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

individuum (plural individuums or individua)

  1. An indivisible entity.
  2. A single individual person or thing.

Czech[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

individuum n

  1. individual
    Synonym: jedinec

Declension[edit]

Related terms[edit]

Further reading[edit]

  • individuum in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
  • individuum in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
  • individuum in Internetová jazyková příručka

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

indīviduum n (genitive indīviduī); second declension

  1. atom
  2. individuum, individual

Declension[edit]

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative indīviduum indīvidua
Genitive indīviduī indīviduōrum
Dative indīviduō indīviduīs
Accusative indīviduum indīvidua
Ablative indīviduō indīviduīs
Vocative indīviduum indīvidua

Adjective[edit]

indīviduum

  1. inflection of indīviduus:
    1. nominative/accusative/vocative neuter singular
    2. accusative masculine singular

References[edit]

  • individuum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers

Serbo-Croatian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /indiʋǐːduum/
  • Hyphenation: in‧di‧vi‧du‧um

Noun[edit]

indivíduum m (Cyrillic spelling индиви́дуум)

  1. individual

Declension[edit]