indoctus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ doctus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

indoctus (feminine indocta, neuter indoctum); first/second-declension adjective

  1. untaught
  2. unlearned, ignorant, untrained
    Indocti discant, et ament meminisse periti.
    Let the unlearned learn and let the learned delight to remember.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative indoctus indocta indoctum indoctī indoctae indocta
Genitive indoctī indoctae indoctī indoctōrum indoctārum indoctōrum
Dative indoctō indoctō indoctīs
Accusative indoctum indoctam indoctum indoctōs indoctās indocta
Ablative indoctō indoctā indoctō indoctīs
Vocative indocte indocta indoctum indoctī indoctae indocta

References[edit]

  • indoctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • indoctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • indoctus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • indoctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.