indubitatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /in.du.biˈtaː.tus/, [ɪn̪d̪ʊbɪˈt̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.du.biˈta.tus/, [in̪d̪ubiˈt̪äːt̪us]
Adjective[edit]
indubitātus (feminine indubitāta, neuter indubitātum); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | indubitātus | indubitāta | indubitātum | indubitātī | indubitātae | indubitāta | |
Genitive | indubitātī | indubitātae | indubitātī | indubitātōrum | indubitātārum | indubitātōrum | |
Dative | indubitātō | indubitātō | indubitātīs | ||||
Accusative | indubitātum | indubitātam | indubitātum | indubitātōs | indubitātās | indubitāta | |
Ablative | indubitātō | indubitātā | indubitātō | indubitātīs | |||
Vocative | indubitāte | indubitāta | indubitātum | indubitātī | indubitātae | indubitāta |
References[edit]
- “indubitatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- indubitatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.