inimicatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of inimīcō

Participle[edit]

inimīcātus (feminine inimīcāta, neuter inimīcātum); first/second-declension participle

  1. made an enemy, having been made an enemy

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inimīcātus inimīcāta inimīcātum inimīcātī inimīcātae inimīcāta
Genitive inimīcātī inimīcātae inimīcātī inimīcātōrum inimīcātārum inimīcātōrum
Dative inimīcātō inimīcātō inimīcātīs
Accusative inimīcātum inimīcātam inimīcātum inimīcātōs inimīcātās inimīcāta
Ablative inimīcātō inimīcātā inimīcātō inimīcātīs
Vocative inimīcāte inimīcāta inimīcātum inimīcātī inimīcātae inimīcāta

References[edit]