inleiden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch inleiden. Equivalent to in +‎ leiden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɪnˌlɛi̯.də(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: in‧lei‧den

Verb

inleiden

1. to usher in
2. to introduce a topic; to prelude

Inflection

Conjugation of inleiden (weak, separable)
infinitive	inleiden
past singular	leidde in
past participle	ingeleid
infinitive	inleiden
gerund	inleiden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	leid in	leidde in	inleid	inleidde
2nd person sing. (jij)	leidt in	leidde in	inleidt	inleidde
2nd person sing. (u)	leidt in	leidde in	inleidt	inleidde
2nd person sing. (gij)	leidt in	leidde in	inleidt	inleidde
3rd person singular	leidt in	leidde in	inleidt	inleidde
plural	leiden in	leidden in	inleiden	inleidden
subjunctive sing.1	leide in	leidde in	inleide	inleidde
subjunctive plur.1	leiden in	leidden in	inleiden	inleidden
imperative sing.	leid in
imperative plur.1	leidt in
participles	inleidend	ingeleid
1) Archaic.

Derived terms

• inleiding

Descendants

• Afrikaans: inlei

Anagrams

• leiden in