inleven

Dutch

Etymology

Compound of in +‎ leven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɪnˌleːvə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: in‧le‧ven

Verb

inleven

1. (reflexive, ditransitive) to put oneself into somebody else's place, to feel oneself as being somebody else, identify oneself with one's role, empathise with

   Een acteur moet zich inleven in zijn personage.

   (please add an English translation of this usage example)

2. (reflexive, ditransitive) to project oneself into a situation, the past

Inflection

Conjugation of inleven (weak, separable)
infinitive	inleven
past singular	leefde in
past participle	ingeleefd
infinitive	inleven
gerund	inleven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	leef in	leefde in	inleef	inleefde
2nd person sing. (jij)	leeft in	leefde in	inleeft	inleefde
2nd person sing. (u)	leeft in	leefde in	inleeft	inleefde
2nd person sing. (gij)	leeft in	leefde in	inleeft	inleefde
3rd person singular	leeft in	leefde in	inleeft	inleefde
plural	leven in	leefden in	inleven	inleefden
subjunctive sing.1	leve in	leefde in	inleve	inleefde
subjunctive plur.1	leven in	leefden in	inleven	inleefden
imperative sing.	leef in
imperative plur.1	leeft in
participles	inlevend	ingeleefd
1) Archaic.

Synonyms

• invoelen
• meeleven

Derived terms

• inleving