inordinatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ ordinātus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

inōrdinātus (feminine inōrdināta, neuter inōrdinātum); first/second-declension adjective

  1. disordered, irregular
  2. disorderly

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inōrdinātus inōrdināta inōrdinātum inōrdinātī inōrdinātae inōrdināta
Genitive inōrdinātī inōrdinātae inōrdinātī inōrdinātōrum inōrdinātārum inōrdinātōrum
Dative inōrdinātō inōrdinātō inōrdinātīs
Accusative inōrdinātum inōrdinātam inōrdinātum inōrdinātōs inōrdinātās inōrdināta
Ablative inōrdinātō inōrdinātā inōrdinātō inōrdinātīs
Vocative inōrdināte inōrdināta inōrdinātum inōrdinātī inōrdinātae inōrdināta

References[edit]