inscribo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- (in, on; onto) +‎ scrībō (write).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

īnscrībō (present infinitive īnscrībere, perfect active īnscrīpsī, supine īnscrīptum); third conjugation

  1. to write in or upon something, inscribe; furnish with an inscription, give a title to a book
  2. (figuratively) to ascribe, assign, attribute
  3. (figuratively) to mark, make known
  4. (figuratively) to brand, place a brand upon

Conjugation[edit]

   Conjugation of īnscrībō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present īnscrībō īnscrībis īnscrībit īnscrībimus īnscrībitis īnscrībunt
imperfect īnscrībēbam īnscrībēbās īnscrībēbat īnscrībēbāmus īnscrībēbātis īnscrībēbant
future īnscrībam īnscrībēs īnscrībet īnscrībēmus īnscrībētis īnscrībent
perfect īnscrīpsī īnscrīpsistī īnscrīpsit īnscrīpsimus īnscrīpsistis īnscrīpsērunt,
īnscrīpsēre
pluperfect īnscrīpseram īnscrīpserās īnscrīpserat īnscrīpserāmus īnscrīpserātis īnscrīpserant
future perfect īnscrīpserō īnscrīpseris īnscrīpserit īnscrīpserimus īnscrīpseritis īnscrīpserint
passive present īnscrībor īnscrīberis,
īnscrībere
īnscrībitur īnscrībimur īnscrībiminī īnscrībuntur
imperfect īnscrībēbar īnscrībēbāris,
īnscrībēbāre
īnscrībēbātur īnscrībēbāmur īnscrībēbāminī īnscrībēbantur
future īnscrībar īnscrībēris,
īnscrībēre
īnscrībētur īnscrībēmur īnscrībēminī īnscrībentur
perfect īnscrīptus + present active indicative of sum
pluperfect īnscrīptus + imperfect active indicative of sum
future perfect īnscrīptus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present īnscrībam īnscrībās īnscrībat īnscrībāmus īnscrībātis īnscrībant
imperfect īnscrīberem īnscrīberēs īnscrīberet īnscrīberēmus īnscrīberētis īnscrīberent
perfect īnscrīpserim īnscrīpserīs īnscrīpserit īnscrīpserīmus īnscrīpserītis īnscrīpserint
pluperfect īnscrīpsissem īnscrīpsissēs īnscrīpsisset īnscrīpsissēmus īnscrīpsissētis īnscrīpsissent
passive present īnscrībar īnscrībāris,
īnscrībāre
īnscrībātur īnscrībāmur īnscrībāminī īnscrībantur
imperfect īnscrīberer īnscrīberēris,
īnscrīberēre
īnscrīberētur īnscrīberēmur īnscrīberēminī īnscrīberentur
perfect īnscrīptus + present active subjunctive of sum
pluperfect īnscrīptus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present īnscrībe īnscrībite
future īnscrībitō īnscrībitō īnscrībitōte īnscrībuntō
passive present īnscrībere īnscrībiminī
future īnscrībitor īnscrībitor īnscrībuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives īnscrībere īnscrīpsisse īnscrīptūrum esse īnscrībī īnscrīptum esse īnscrīptum īrī
participles īnscrībēns īnscrīptūrus īnscrīptus īnscrībendus,
īnscrībundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
īnscrībendī īnscrībendō īnscrībendum īnscrībendō īnscrīptum īnscrīptū

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • inscribo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inscribo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • inscribo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to put an inscription on statues: statuas inscribere (Verr. 2. 69. 167)
    • the book is entitled 'Laelius': liber inscribitur Laelius (Off. 2. 9. 30)
    • Cicero says in his 'Laelius.: Cicero dicit in Laelio (suo) or in eo (not suo) libro, qui inscribitur Laelius
  • inscribo in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016

Spanish[edit]

Verb[edit]

inscribo

  1. first-person singular present indicative of inscribir