inwerken
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
inwerken
- (intransitive) to impact, to act [+ op (on)]
- (ergative) to familiarise or become familiarised with a new work activity, usually through on-the-job training [+ in (object)]
Inflection[edit]
Conjugation of inwerken (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | inwerken | |||
past singular | werkte in | |||
past participle | ingewerkt | |||
infinitive | inwerken | |||
gerund | inwerken n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | werk in | werkte in | inwerk | inwerkte |
2nd person sing. (jij) | werkt in | werkte in | inwerkt | inwerkte |
2nd person sing. (u) | werkt in | werkte in | inwerkt | inwerkte |
2nd person sing. (gij) | werkt in | werkte in | inwerkt | inwerkte |
3rd person singular | werkt in | werkte in | inwerkt | inwerkte |
plural | werken in | werkten in | inwerken | inwerkten |
subjunctive sing.1 | werke in | werkte in | inwerke | inwerkte |
subjunctive plur.1 | werken in | werkten in | inwerken | inwerkten |
imperative sing. | werk in | |||
imperative plur.1 | werkt in | |||
participles | inwerkend | ingewerkt | ||
1) Archaic. |