językoznawca

See also: językoznawcą

Polish

Etymology

From język +‎ -o- +‎ znawca.

Pronunciation

• IPA^(key): /jɛw̃.zɨ.kɔˈznaf.t͡sa/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aft͡sa
• Syllabification: ję‧zy‧ko‧znaw‧ca

Noun

językoznawca m pers (female equivalent językoznawczyni)

1. (linguistics) linguist (one who studies linguistics)

   Synonym: lingwista

Declension

Declension of językoznawca

	singular	plural
nominative	językoznawca	językoznawcy/językoznawce (deprecative)
genitive	językoznawcy	językoznawców
dative	językoznawcy	językoznawcom
accusative	językoznawcę	językoznawców
instrumental	językoznawcą	językoznawcami
locative	językoznawcy	językoznawcach
vocative	językoznawco	językoznawcy

Derived terms

adjective

• językoznawczy

 

Related terms

adverb

• językoznawczo

 

nouns

• językoznawczość
• językoznawstwo

 

Further reading

• językoznawca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• językoznawca in Polish dictionaries at PWN