juniec

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *junь̀cь. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /juɲɛt͡s/
• IPA^(key): (15^th CE) /juɲɛt͡s/

Noun

juniec m animal

1. young bull or ox

   Hypernyms: byk, wół

   • 1920 [1462], Marceli Handelsman, Antoni Rybarski, Kazimierz Tymieniecki, editors, Najdawniejsze księgi sądowe mazowieckie, volume II, number 1949:

     O ctorego iuncza Staszek na mø zalowal, tegom ya ne uszczwal

     [O ktorego juńca Staszek na mię żałował, tegom ja nie uszczwał]

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 21, 12:

     Ogarnøli me czeløt wele y iunczowe tlusci osedli me (tauri pingues obsederunt me)

     [Ogarnęły mie cieląt wiele i juńcowie tłuści osiedli mie (tauri pingues obsederunt me)]

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “juniec”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN