kiejtése
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
kiejtés (“pronunciation”) + -e (“its”, possessive suffix)
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
kiejtése
- third-person singular single-possession possessive of kiejtés
Declension[edit]
Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kiejtése | — |
accusative | kiejtését | — |
dative | kiejtésének | — |
instrumental | kiejtésével | — |
causal-final | kiejtéséért | — |
translative | kiejtésévé | — |
terminative | kiejtéséig | — |
essive-formal | kiejtéseként | — |
essive-modal | kiejtéséül | — |
inessive | kiejtésében | — |
superessive | kiejtésén | — |
adessive | kiejtésénél | — |
illative | kiejtésébe | — |
sublative | kiejtésére | — |
allative | kiejtéséhez | — |
elative | kiejtéséből | — |
delative | kiejtéséről | — |
ablative | kiejtésétől | — |
non-attributive possessive - singular |
kiejtéséé | — |
non-attributive possessive - plural |
kiejtésééi | — |