kinderlijk
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology 1[edit]
From kinder (“child”, obsolete singly inflected plural) + -lijk (“-like”, adjectival suffix indicating similarity).
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
kinderlijk (comparative kinderlijker, superlative kinderlijkst)
Inflection[edit]
Inflection of kinderlijk | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | kinderlijk | |||
inflected | kinderlijke | |||
comparative | kinderlijker | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | kinderlijk | kinderlijker | het kinderlijkst het kinderlijkste | |
indefinite | m./f. sing. | kinderlijke | kinderlijkere | kinderlijkste |
n. sing. | kinderlijk | kinderlijker | kinderlijkste | |
plural | kinderlijke | kinderlijkere | kinderlijkste | |
definite | kinderlijke | kinderlijkere | kinderlijkste | |
partitive | kinderlijks | kinderlijkers | — |
Descendants[edit]
- Negerhollands: kindlik
Etymology 2[edit]
From kinder (“child”, obsolete singly inflected plural) + lijk (“corpse, body”).
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
kinderlijk n (plural kinderlijken, diminutive kinderlijkje n)