knekt

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Norwegian Bokmål[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Middle Low German knecht, from Old Saxon kneht, from Proto-West Germanic *kneht.

Noun[edit]

knekt m (definite singular knekten, indefinite plural knekter, definite plural knektene)

  1. jack (playing card)

Alternative forms[edit]

Verb[edit]

knekt

  1. past participle of knekke

References[edit]

Norwegian Nynorsk[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Middle Low German knecht, from Old Saxon kneht, from Proto-West Germanic *kneht.

Noun[edit]

knekt m (definite singular knekten, indefinite plural knektar, definite plural knektane)

  1. jack (playing card)

References[edit]

Swedish[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Middle Low German knecht, from Old Saxon kneht, from Proto-West Germanic *kneht.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

knekt c

  1. knight (professional warrior, especially of the Middle Ages)
  2. (playing cards) jack; card ranking between the ten and queen (abbreviated Kn)

Declension[edit]

Declension of knekt 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative knekt knekten knektar knektarna
Genitive knekts knektens knektars knektarnas

Derived terms[edit]

See also[edit]

Playing cards in Swedish · kort (layout · text)
ess, äss tvåa, två trea, tre fyra femma, fem sexa, sex sjua, sju
åtta nia, nio tia, tio knekt dam, drottning kung joker

Further reading[edit]