knus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: knús and knus'

Afrikaans[edit]

Etymology[edit]

From Dutch knus, from knuts.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

knus (attributive knus, comparative knusser, superlative knusste)

  1. cosy
  2. snug

Danish[edit]

Etymology[edit]

From knuse (to crush, shatter, hug).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /knuːs/, [kʰnuːˀs]

Noun[edit]

knus n (singular definite knuset, plural indefinite knus)

  1. hug

Inflection[edit]

Synonyms[edit]

Verb[edit]

knus

  1. imperative of knuse

Dutch[edit]

Etymology[edit]

From older knuts.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /knʏs/
  • (file)
  • Hyphenation: knus
  • Rhymes: -ʏs

Adjective[edit]

knus (comparative knusser, superlative meest knus or knust)

  1. (US) cozy, (UK) cosy
  2. snug, intimate

Inflection[edit]

Inflection of knus
uninflected knus
inflected knusse
comparative knusser
positive comparative superlative
predicative/adverbial knus knusser het knust
het knuste
indefinite m./f. sing. knusse knussere knuste
n. sing. knus knusser knuste
plural knusse knussere knuste
definite knusse knussere knuste
partitive knus knussers

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • Afrikaans: knus

Norwegian Bokmål[edit]

Verb[edit]

knus

  1. imperative of knuse

Norwegian Nynorsk[edit]

Verb[edit]

knus

  1. imperative of knusa