kveikja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰveiːca/

  Rhymes: -eiːca

Verb

kveikja (weak verb, third-person singular past indicative kveikti, supine kveikt)

1. to light, start (a fire), turn on (a light); also used of electric appliances and lamps with the preposition á (“on”).

   að kveikja eld

   to light a fire

Conjugation

kveikja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kveikja
supine (sagnbót)		kveikt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kveikjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kveiki	við kveikjum	present (nútíð)	ég kveiki	við kveikjum
	þú kveikir	þið kveikið		þú kveikir	þið kveikið
	hann, hún, það kveikir	þeir, þær, þau kveikja		hann, hún, það kveiki	þeir, þær, þau kveiki
past (þátíð)	ég kveikti	við kveiktum	past (þátíð)	ég kveikti	við kveiktum
	þú kveiktir	þið kveiktuð		þú kveiktir	þið kveiktuð
	hann, hún, það kveikti	þeir, þær, þau kveiktu		hann, hún, það kveikti	þeir, þær, þau kveiktu
imperative (boðháttur)	kveik (þú)	kveikið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kveiktu	kveikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kveikjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kveikjast
supine (sagnbót)		kveikst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kveikjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kveikist	við kveikjumst	present (nútíð)	ég kveikist	við kveikjumst
	þú kveikist	þið kveikist		þú kveikist	þið kveikist
	hann, hún, það kveikist	þeir, þær, þau kveikjast		hann, hún, það kveikist	þeir, þær, þau kveikist
past (þátíð)	ég kveiktist	við kveiktumst	past (þátíð)	ég kveiktist	við kveiktumst
	þú kveiktist	þið kveiktust		þú kveiktist	þið kveiktust
	hann, hún, það kveiktist	þeir, þær, þau kveiktust		hann, hún, það kveiktist	þeir, þær, þau kveiktust
imperative (boðháttur)	kveikst (þú)	kveikist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kveikstu	kveikisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kveiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kveiktur	kveikt	kveikt		kveiktir	kveiktar	kveikt
accusative (þolfall)	kveiktan	kveikta	kveikt		kveikta	kveiktar	kveikt
dative (þágufall)	kveiktum	kveiktri	kveiktu		kveiktum	kveiktum	kveiktum
genitive (eignarfall)	kveikts	kveiktrar	kveikts		kveiktra	kveiktra	kveiktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kveikti	kveikta	kveikta		kveiktu	kveiktu	kveiktu
accusative (þolfall)	kveikta	kveiktu	kveikta		kveiktu	kveiktu	kveiktu
dative (þágufall)	kveikta	kveiktu	kveikta		kveiktu	kveiktu	kveiktu
genitive (eignarfall)	kveikta	kveiktu	kveikta		kveiktu	kveiktu	kveiktu

Noun

kveikja f (genitive singular kveikju, nominative plural kveikjur)

1. something that starts a series of events
2. inspiration

Declension

declension of kveikja

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	kveikja	kveikjan	kveikjur	kveikjurnar
accusative	kveikju	kveikjuna	kveikjur	kveikjurnar
dative	kveikju	kveikjunni	kveikjum	kveikjunum
genitive	kveikju	kveikjunnar	kveikja	kveikjanna

Noun

kveikja m

1. indefinite genitive plural of kveikur