laaiend

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

From laaien.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈlaːi̯.ənt/
  • (file)
  • Hyphenation: laai‧end
  • Rhymes: -aːi̯ənt

Adjective[edit]

laaiend (comparative laaiender, superlative laaiendst)

  1. furious, enraged
    De lerares was laaiend, toen ze de spiekbriefjes ontdekte.
    The teacher was furious when she discovered the cheat sheets.

Inflection[edit]

Declension of laaiend
uninflected laaiend
inflected laaiende
comparative laaiender
positive comparative superlative
predicative/adverbial laaiend laaiender het laaiendst
het laaiendste
indefinite m./f. sing. laaiende laaiendere laaiendste
n. sing. laaiend laaiender laaiendste
plural laaiende laaiendere laaiendste
definite laaiende laaiendere laaiendste
partitive laaiends laaienders

Adverb[edit]

laaiend

  1. fiercely, intensely, ferociously
    Ze waren laaiend enthousiast over de nieuwe brandblussers.
    They were intensely enthusiastic about the new fire extinguishers.

Participle[edit]

laaiend

  1. present participle of laaien

Declension[edit]

Declension of laaiend
uninflected laaiend
inflected laaiende
positive
predicative/adverbial laaiend
laaiende
indefinite m./f. sing. laaiende
n. sing. laaiend
plural laaiende
definite laaiende
partitive laaiends