latrabilis
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From lātrāre (“to bark, to rant”) + -bilis (“-able: forming adjectives of capacity or worth”)
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /laːˈtraː.bi.lis/, [ɫ̪äːˈt̪räːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /laˈtra.bi.lis/, [läˈt̪räːbilis]
Adjective[edit]
lātrābilis (neuter lātrābile); third-declension two-termination adjective
- barking, able to bark, characterized by barking
Declension[edit]
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | lātrābilis | lātrābile | lātrābilēs | lātrābilia | |
Genitive | lātrābilis | lātrābilium | |||
Dative | lātrābilī | lātrābilibus | |||
Accusative | lātrābilem | lātrābile | lātrābilēs lātrābilīs |
lātrābilia | |
Ablative | lātrābilī | lātrābilibus | |||
Vocative | lātrābilis | lātrābile | lātrābilēs | lātrābilia |
Descendants[edit]
- English: latrability
References[edit]
- “latrabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press