leide

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Verb[edit]

leide

  1. (dated or formal) singular present subjunctive of leiden

German[edit]

Pronunciation[edit]

  • (file)

Verb[edit]

leide

  1. inflection of leiden:
    1. first-person singular present
    2. first/third-person singular subjunctive I
    3. singular imperative

Hunsrik[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

leide

  1. to suffer

Further reading[edit]

Irish[edit]

Noun[edit]

leide f

  1. genitive singular of leid

Middle Dutch[edit]

Verb[edit]

leide

  1. inflection of leiden:
    1. first-person singular present indicative
    2. first/third-person singular present subjunctive

Verb[edit]

leide

  1. first/third-person singular past indicative/subjunctive of leggen

Middle High German[edit]

Etymology[edit]

Old High German leida.

Noun[edit]

leide f

  1. sadness, sorrow

References[edit]

  • The template Template:R:gmh:BMZ does not use the parameter(s):
    head=leide
    Please see Module:checkparams for help with this warning.
    Benecke, Georg Friedrich, Müller, Wilhelm, Zarncke, Friedrich (1863) “leide”, in Mittelhochdeutsches Wörterbuch: mit Benutzung des Nachlasses von Benecke[1], Stuttgart: S. Hirzel

Norwegian Bokmål[edit]

Verb[edit]

leide

  1. simple past of leie

Norwegian Nynorsk[edit]

Etymology 1[edit]

Verb[edit]

leide (present tense leider, past tense leidde, past participle leidt, present participle leidande, imperative leid)

  1. (pre-1938) alternative form of leie

Etymology 2[edit]

Adjective[edit]

leide

(non-standard since 1938)

  1. definite singular of leid
  2. plural of leid