leten

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: letěn

Middle English[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From Old English lǣtan, from Proto-West Germanic *lātan.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈlɛtən/, /ˈlɛːtən/

Verb[edit]

leten

  1. to let

Conjugation[edit]

Descendants[edit]

  • English: let
  • Scots: lat, let, lete
  • Yola: leth

References[edit]

Slovene[edit]

Etymology[edit]

From léto +‎ -en.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

lẹ̑tən (not comparable)

  1. relating to a year, yearly, annual

Inflection[edit]

The diacritics used in this section of the entry are non-tonal. If you are a native tonal speaker, please help by adding the tonal marks.
Hard
masculine feminine neuter
nom. sing. léten létna létno
singular
masculine feminine neuter
nominative léten ind
létni def
létna létno
genitive létnega létne létnega
dative létnemu létni létnemu
accusative nominativeinan or
genitive
anim
létno létno
locative létnem létni létnem
instrumental létnim létno létnim
dual
masculine feminine neuter
nominative létna létni létni
genitive létnih létnih létnih
dative létnima létnima létnima
accusative létna létni létni
locative létnih létnih létnih
instrumental létnima létnima létnima
plural
masculine feminine neuter
nominative létni létne létna
genitive létnih létnih létnih
dative létnim létnim létnim
accusative létne létne létna
locative létnih létnih létnih
instrumental létnimi létnimi létnimi

Further reading[edit]

  • leten”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, portal Fran

Tetum[edit]

Etymology[edit]

Akin to Manggarai eta.

Noun[edit]

leten

  1. top