maininta
Jump to navigation
Jump to search
Finnish[edit]
Etymology[edit]
From the verb mainita (“to mention”); maini- + -nta.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
maininta
Declension[edit]
Inflection of maininta (Kotus type 9*J/kala, nt-nn gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | maininta | maininnat | ||
genitive | maininnan | mainintojen | ||
partitive | mainintaa | mainintoja | ||
illative | mainintaan | mainintoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | maininta | maininnat | ||
accusative | nom. | maininta | maininnat | |
gen. | maininnan | |||
genitive | maininnan | mainintojen mainintainrare | ||
partitive | mainintaa | mainintoja | ||
inessive | maininnassa | maininnoissa | ||
elative | maininnasta | maininnoista | ||
illative | mainintaan | mainintoihin | ||
adessive | maininnalla | maininnoilla | ||
ablative | maininnalta | maininnoilta | ||
allative | maininnalle | maininnoille | ||
essive | mainintana | mainintoina | ||
translative | maininnaksi | maininnoiksi | ||
abessive | maininnatta | maininnoitta | ||
instructive | — | maininnoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms[edit]
compounds
Further reading[edit]
- “maininta”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-03