mehaanik

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Estonian[edit]

Etymology[edit]

Likely borrowed from Russian механик (mexanik).

Noun[edit]

mehaanik (genitive mehaaniku, partitive mehaanikut)

  1. mechanic

Declension[edit]

Declension of mehaanik (ÕS type 2/õpik, no gradation)
singular plural
nominative mehaanik mehaanikud
accusative nom.
gen. mehaaniku
genitive mehaanikute
partitive mehaanikut mehaanikuid
illative mehaanikusse mehaanikutesse
mehaanikuisse
inessive mehaanikus mehaanikutes
mehaanikuis
elative mehaanikust mehaanikutest
mehaanikuist
allative mehaanikule mehaanikutele
mehaanikuile
adessive mehaanikul mehaanikutel
mehaanikuil
ablative mehaanikult mehaanikutelt
mehaanikuilt
translative mehaanikuks mehaanikuteks
mehaanikuiks
terminative mehaanikuni mehaanikuteni
essive mehaanikuna mehaanikutena
abessive mehaanikuta mehaanikuteta
comitative mehaanikuga mehaanikutega

Further reading[edit]