miðja

See also: midja

Faroese

Etymology

From Old Norse miðja, Proto-Germanic *midjǭ (“centre”), *midją.

Noun

miðja f (genitive singular miðju, plural miðjur)

1. center, middle
2. (anatomy) waist, waistline

Declension

Declension of miðja
f1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	miðja	miðjan	miðjur	miðjurnar
accusative	miðju	miðjuna	miðjur	miðjurnar
dative	miðju	miðjuni	miðjum	miðjunum
genitive	miðju	miðjunnar	miðja	miðjanna

Icelandic

Etymology

From Old Norse miðja, Proto-Germanic *midjǭ (“centre”), *midją.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɪðja/
• Rhymes: -ɪðja

Noun

miðja f (genitive singular miðju, nominative plural miðjur)

1. middle, center

Declension

declension of miðja

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	miðja	miðjan	miðjur	miðjurnar
accusative	miðju	miðjuna	miðjur	miðjurnar
dative	miðju	miðjunni	miðjum	miðjunum
genitive	miðju	miðjunnar	miðja	miðjanna

Verb

miðja (weak verb, third-person singular past indicative miðjaði, supine miðjað)

1. to center

Conjugation

miðja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að miðja
supine (sagnbót)		miðjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		miðjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég miðja	við miðjum	present (nútíð)	ég miðji	við miðjum
	þú miðjar	þið miðjið		þú miðjir	þið miðjið
	hann, hún, það miðjar	þeir, þær, þau miðja		hann, hún, það miðji	þeir, þær, þau miðji
past (þátíð)	ég miðjaði	við miðjuðum	past (þátíð)	ég miðjaði	við miðjuðum
	þú miðjaðir	þið miðjuðuð		þú miðjaðir	þið miðjuðuð
	hann, hún, það miðjaði	þeir, þær, þau miðjuðu		hann, hún, það miðjaði	þeir, þær, þau miðjuðu
imperative (boðháttur)	miðja (þú)	miðjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	miðjaðu	miðjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

miðjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að miðjast
supine (sagnbót)		miðjast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		miðjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég miðjast	við miðjumst	present (nútíð)	ég miðjist	við miðjumst
	þú miðjast	þið miðjist		þú miðjist	þið miðjist
	hann, hún, það miðjast	þeir, þær, þau miðjast		hann, hún, það miðjist	þeir, þær, þau miðjist
past (þátíð)	ég miðjaðist	við miðjuðumst	past (þátíð)	ég miðjaðist	við miðjuðumst
	þú miðjaðist	þið miðjuðust		þú miðjaðist	þið miðjuðust
	hann, hún, það miðjaðist	þeir, þær, þau miðjuðust		hann, hún, það miðjaðist	þeir, þær, þau miðjuðust
imperative (boðháttur)	miðjast (þú)	miðjist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	miðjastu	miðjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

miðjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	miðjaður	miðjuð	miðjað		miðjaðir	miðjaðar	miðjuð
accusative (þolfall)	miðjaðan	miðjaða	miðjað		miðjaða	miðjaðar	miðjuð
dative (þágufall)	miðjuðum	miðjaðri	miðjuðu		miðjuðum	miðjuðum	miðjuðum
genitive (eignarfall)	miðjaðs	miðjaðrar	miðjaðs		miðjaðra	miðjaðra	miðjaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	miðjaði	miðjaða	miðjaða		miðjuðu	miðjuðu	miðjuðu
accusative (þolfall)	miðjaða	miðjuðu	miðjaða		miðjuðu	miðjuðu	miðjuðu
dative (þágufall)	miðjaða	miðjuðu	miðjaða		miðjuðu	miðjuðu	miðjuðu
genitive (eignarfall)	miðjaða	miðjuðu	miðjaða		miðjuðu	miðjuðu	miðjuðu

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *midjǭ (“centre”), *midją, whence also German Mitte.

Noun

miðja f (genitive miðju, plural miðjur)

1. centre, middle

Declension

  Declension of miðja (weak jōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	miðja	miðjan	miðjur	miðjurnar
accusative	miðju	miðjuna	miðjur	miðjurnar
dative	miðju	miðjunni	miðjum	miðjunum
genitive	miðju	miðjunnar	miðja	miðjanna

Descendants

• Icelandic: miðja
• Faroese: miðja
• Norwegian Nynorsk: midje
• Norwegian Bokmål: midje
• Old Swedish: midhia
  • Swedish: midja
• Danish: midje

Etymology 2

Noun

miðja

1. indefinite genitive plural of mið

Adjective

miðja

1. inflection of miðr:
   1. strong feminine accusative singular
   2. strong masculine accusative plural
   3. weak masculine oblique singular
   4. weak feminine nominative singular
   5. weak neuter singular