minitabundus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

minitor (threaten) +‎ -bundus

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

minitābundus (feminine minitābunda, neuter minitābundum); first/second-declension adjective

  1. threatening, menacing

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative minitābundus minitābunda minitābundum minitābundī minitābundae minitābunda
Genitive minitābundī minitābundae minitābundī minitābundōrum minitābundārum minitābundōrum
Dative minitābundō minitābundō minitābundīs
Accusative minitābundum minitābundam minitābundum minitābundōs minitābundās minitābunda
Ablative minitābundō minitābundā minitābundō minitābundīs
Vocative minitābunde minitābunda minitābundum minitābundī minitābundae minitābunda

References[edit]

  • minitabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • minitabundus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • minitabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.