mislukken

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

mis- +‎ lukken

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˌmɪsˈlʏ.kə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: mis‧luk‧ken
  • Rhymes: -ʏkən

Verb[edit]

mislukken

  1. to fail

Inflection[edit]

Inflection of mislukken (weak, prefixed)
infinitive mislukken
past singular mislukte
past participle mislukt
infinitive mislukken
gerund mislukken n
present tense past tense
1st person singular misluk mislukte
2nd person sing. (jij) mislukt mislukte
2nd person sing. (u) mislukt mislukte
2nd person sing. (gij) mislukt mislukte
3rd person singular mislukt mislukte
plural mislukken mislukten
subjunctive sing.1 mislukke mislukte
subjunctive plur.1 mislukken mislukten
imperative sing. misluk
imperative plur.1 mislukt
participles mislukkend mislukt
1) Archaic.

Derived terms[edit]

Anagrams[edit]