missito

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

missus, perfect passive participle of mittō (to send) +‎ -tō (frequentative)

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

missitō (present infinitive missitāre, perfect active missitāvī, supine missitātum); first conjugation

  1. (transitive) to send (repeatedly), to keep sending

Conjugation[edit]

   Conjugation of missitō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present missitō missitās missitat missitāmus missitātis missitant
imperfect missitābam missitābās missitābat missitābāmus missitābātis missitābant
future missitābō missitābis missitābit missitābimus missitābitis missitābunt
perfect missitāvī missitāvistī missitāvit missitāvimus missitāvistis missitāvērunt,
missitāvēre
pluperfect missitāveram missitāverās missitāverat missitāverāmus missitāverātis missitāverant
future perfect missitāverō missitāveris missitāverit missitāverimus missitāveritis missitāverint
passive present missitor missitāris,
missitāre
missitātur missitāmur missitāminī missitantur
imperfect missitābar missitābāris,
missitābāre
missitābātur missitābāmur missitābāminī missitābantur
future missitābor missitāberis,
missitābere
missitābitur missitābimur missitābiminī missitābuntur
perfect missitātus + present active indicative of sum
pluperfect missitātus + imperfect active indicative of sum
future perfect missitātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present missitem missitēs missitet missitēmus missitētis missitent
imperfect missitārem missitārēs missitāret missitārēmus missitārētis missitārent
perfect missitāverim missitāverīs missitāverit missitāverīmus missitāverītis missitāverint
pluperfect missitāvissem missitāvissēs missitāvisset missitāvissēmus missitāvissētis missitāvissent
passive present missiter missitēris,
missitēre
missitētur missitēmur missitēminī missitentur
imperfect missitārer missitārēris,
missitārēre
missitārētur missitārēmur missitārēminī missitārentur
perfect missitātus + present active subjunctive of sum
pluperfect missitātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present missitā missitāte
future missitātō missitātō missitātōte missitantō
passive present missitāre missitāminī
future missitātor missitātor missitantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives missitāre missitāvisse missitātūrum esse missitārī missitātum esse missitātum īrī
participles missitāns missitātūrus missitātus missitandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
missitandī missitandō missitandum missitandō missitātum missitātū

References[edit]

  • missito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • missito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • missito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.