mulcatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of mulcō (“beat up, damage”).
Participle[edit]
mulcātus (feminine mulcāta, neuter mulcātum); first/second-declension participle
- beaten up, handled roughly, having been beaten up
- (of inanimate things) damaged, injured, having been damaged
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mulcātus | mulcāta | mulcātum | mulcātī | mulcātae | mulcāta | |
Genitive | mulcātī | mulcātae | mulcātī | mulcātōrum | mulcātārum | mulcātōrum | |
Dative | mulcātō | mulcātō | mulcātīs | ||||
Accusative | mulcātum | mulcātam | mulcātum | mulcātōs | mulcātās | mulcāta | |
Ablative | mulcātō | mulcātā | mulcātō | mulcātīs | |||
Vocative | mulcāte | mulcāta | mulcātum | mulcātī | mulcātae | mulcāta |