nabûm

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Akkadian[edit]

Root
n-b-'
1 term

Etymology[edit]

Cognate with Arabic أَنْبَأَ (ʔanbaʔa, to inform, announce) and Biblical Hebrew נִבֵּא (nibbeʾ, to prophesy).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

nabûm (G, i, durative inabbi, perfect ittabi, preterite ibbi, imperative ibi) (Old Akkadian, Babylonian, Mari)

  1. (with double accusative) to name, nominate
  2. to invoke
  3. to summon, call, appoint
  4. to proclaim, command, make known

Conjugation[edit]

Conjugation
Infinitive nabûm
Participle nābûm
Adjective nabûm
Active Durative Perfect Preterite Imperative
1.sg anabbi attabi abbi lubbi
2.sg m tanabbi tattabi tabbi nibi
f tanabbî tattabî tabbî nibî
3.sg inabbi ittabi ibbi libbi
1.pl ninabbi nittabi nibbi i nibbi
2.pl tanabbiā tattabiā tabbiā nibiā
3.pl m inabbû ittabû ibbû libbû
f inabbiā ittabiā ibbiā libbiā
This table gives Old Babylonian inflection. For conjugation in other dialects, see Appendix:Akkadian dialectal conjugation.

Alternative forms[edit]

Cuneiform spellings
Logograms Phonetic

References[edit]

  • “nabû A”, in The Assyrian Dictionary of the Oriental Institute of the University of Chicago (CAD)[1], Chicago: University of Chicago Oriental Institute, 1956–2011
  • Black, Jeremy, George, Andrew, Postgate, Nicholas (2000) “nabû(m)”, in A Concise Dictionary of Akkadian, 2nd corrected edition, Wiesbaden: Otto Harrassowitz Verlag