obaudiens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of obaudiō.

Participle[edit]

obaudiēns (genitive obaudientis); third-declension one-termination participle

  1. obeying

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative obaudiēns obaudientēs obaudientia
Genitive obaudientis obaudientium
Dative obaudientī obaudientibus
Accusative obaudientem obaudiēns obaudientēs
obaudientīs
obaudientia
Ablative obaudiente
obaudientī1
obaudientibus
Vocative obaudiēns obaudientēs obaudientia

1When used purely as an adjective.

References[edit]

  • obaudiens”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • obaudiens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.