occulto

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: occultò and Occulto

Italian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /okˈkul.to/
  • Rhymes: -ulto
  • Hyphenation: oc‧cùl‧to

Etymology 1[edit]

From Latin occultus, past participle form of occulō (to hide, conceal).

Adjective[edit]

occulto (feminine occulta, masculine plural occulti, feminine plural occulte)

  1. hidden, concealed
  2. secret
  3. occult

Etymology 2[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb[edit]

occulto

  1. first-person singular present indicative of occultare

Related terms[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

From occulō (hide, cover).

Pronunciation[edit]

Adverb[edit]

occultō (not comparable)

  1. Alternative form of occultē

Verb[edit]

occultō (present infinitive occultāre, perfect active occultāvī, supine occultātum); first conjugation

  1. to conceal, hide
    Synonyms: vēlō, dissimulō, indūcō, operiō, obnūbō, occulō, condō, recondō, verrō, obruō, adoperiō, nūbō, tegō, abscondō, abdō, cooperiō, comprimō, prōtegō, premō, opprimō, mergō
    Antonyms: adaperiō, aperiō, patefaciō

Conjugation[edit]

   Conjugation of occultō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present occultō occultās occultat occultāmus occultātis occultant
imperfect occultābam occultābās occultābat occultābāmus occultābātis occultābant
future occultābō occultābis occultābit occultābimus occultābitis occultābunt
perfect occultāvī occultāvistī occultāvit occultāvimus occultāvistis occultāvērunt,
occultāvēre
pluperfect occultāveram occultāverās occultāverat occultāverāmus occultāverātis occultāverant
future perfect occultāverō occultāveris occultāverit occultāverimus occultāveritis occultāverint
sigmatic future1 occultāssō occultāssis occultāssit occultāssimus occultāssitis occultāssint
passive present occultor occultāris,
occultāre
occultātur occultāmur occultāminī occultantur
imperfect occultābar occultābāris,
occultābāre
occultābātur occultābāmur occultābāminī occultābantur
future occultābor occultāberis,
occultābere
occultābitur occultābimur occultābiminī occultābuntur
perfect occultātus + present active indicative of sum
pluperfect occultātus + imperfect active indicative of sum
future perfect occultātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present occultem occultēs occultet occultēmus occultētis occultent
imperfect occultārem occultārēs occultāret occultārēmus occultārētis occultārent
perfect occultāverim occultāverīs occultāverit occultāverīmus occultāverītis occultāverint
pluperfect occultāvissem occultāvissēs occultāvisset occultāvissēmus occultāvissētis occultāvissent
sigmatic aorist1 occultāssim occultāssīs occultāssīt occultāssīmus occultāssītis occultāssint
passive present occulter occultēris,
occultēre
occultētur occultēmur occultēminī occultentur
imperfect occultārer occultārēris,
occultārēre
occultārētur occultārēmur occultārēminī occultārentur
perfect occultātus + present active subjunctive of sum
pluperfect occultātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present occultā occultāte
future occultātō occultātō occultātōte occultantō
passive present occultāre occultāminī
future occultātor occultātor occultantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives occultāre occultāvisse occultātūrum esse occultārī occultātum esse occultātum īrī
participles occultāns occultātūrus occultātus occultandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
occultandī occultandō occultandum occultandō occultātum occultātū

1At least one use of the archaic "sigmatic future" and "sigmatic aorist" tenses is attested, which are used by Old Latin writers; most notably Plautus and Terence. The sigmatic future is generally ascribed a future or future perfect meaning, while the sigmatic aorist expresses a possible desire ("might want to").

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

Participle[edit]

occultō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of occultus
    ex (or) per occultosecretly, covertly

Related terms[edit]

References[edit]

  • occulto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • occulto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • occulto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.