odmówić posłuszeństwa

Polish

Etymology

Literally, “to refuse obedience”.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔdˈmu.vit͡ɕ pɔs.wuˈʂɛɲ.stfa/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲstfa

Verb

odmówić posłuszeństwa pf (imperfective odmawiać posłuszeństwa)

1. (intransitive, idiomatic) to act up, to rebel, to shut down (to stop working properly) [+dative = on whom]

Conjugation

Conjugation of odmówić posłuszeństwa: see odmówić.

Further reading

• odmówić posłuszeństwa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odmówić posłuszeństwa in Polish dictionaries at PWN