omzwermen

Dutch

Etymology 1

From om +‎ zwermen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔmˌzʋɛr.mə(n)/
• Hyphenation: om‧zwer‧men

Verb

omzwermen

1. (intransitive) to swarm around

Inflection

Conjugation of omzwermen (weak, separable)
infinitive	omzwermen
past singular	zwermde om
past participle	omgezwermd
infinitive	omzwermen
gerund	omzwermen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zwerm om	zwermde om	omzwerm	omzwermde
2nd person sing. (jij)	zwermt om	zwermde om	omzwermt	omzwermde
2nd person sing. (u)	zwermt om	zwermde om	omzwermt	omzwermde
2nd person sing. (gij)	zwermt om	zwermde om	omzwermt	omzwermde
3rd person singular	zwermt om	zwermde om	omzwermt	omzwermde
plural	zwermen om	zwermden om	omzwermen	omzwermden
subjunctive sing.1	zwerme om	zwermde om	omzwerme	omzwermde
subjunctive plur.1	zwermen om	zwermden om	omzwermen	omzwermden
imperative sing.	zwerm om
imperative plur.1	zwermt om
participles	omzwermend	omgezwermd
1) Archaic.

Etymology 2

From om- +‎ zwermen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔmˈzʋɛr.mə(n)/
• Hyphenation: om‧zwer‧men
• Rhymes: -ɛrmən

Verb

omzwermen

1. (transitive) to surround with a swarm or crowd

Inflection

Conjugation of omzwermen (weak, prefixed)
infinitive	omzwermen
past singular	omzwermde
past participle	omzwermd
infinitive	omzwermen
gerund	omzwermen n
	present tense	past tense
1st person singular	omzwerm	omzwermde
2nd person sing. (jij)	omzwermt	omzwermde
2nd person sing. (u)	omzwermt	omzwermde
2nd person sing. (gij)	omzwermt	omzwermde
3rd person singular	omzwermt	omzwermde
plural	omzwermen	omzwermden
subjunctive sing.1	omzwerme	omzwermde
subjunctive plur.1	omzwermen	omzwermden
imperative sing.	omzwerm
imperative plur.1	omzwermt
participles	omzwermend	omzwermd
1) Archaic.