omzweven

Dutch

Etymology 1

From om +‎ zweven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔmˌzʋeː.və(n)/
• Hyphenation: om‧zwe‧ven

Verb

omzweven

1. (transitive, intransitive) to hover around
2. (transitive, intransitive) to glide around

Inflection

Conjugation of omzweven (weak, separable)
infinitive	omzweven
past singular	zweefde om
past participle	omgezweefd
infinitive	omzweven
gerund	omzweven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zweef om	zweefde om	omzweef	omzweefde
2nd person sing. (jij)	zweeft om	zweefde om	omzweeft	omzweefde
2nd person sing. (u)	zweeft om	zweefde om	omzweeft	omzweefde
2nd person sing. (gij)	zweeft om	zweefde om	omzweeft	omzweefde
3rd person singular	zweeft om	zweefde om	omzweeft	omzweefde
plural	zweven om	zweefden om	omzweven	omzweefden
subjunctive sing.1	zweve om	zweefde om	omzweve	omzweefde
subjunctive plur.1	zweven om	zweefden om	omzweven	omzweefden
imperative sing.	zweef om
imperative plur.1	zweeft om
participles	omzwevend	omgezweefd
1) Archaic.

Etymology 2

From om- +‎ zweven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔmˈzʋeː.və(n)/
• Hyphenation: om‧zwe‧ven
• Rhymes: -eːvən

Verb

omzweven

1. (transitive) to surround while hovering
2. (transitive) to surround while gliding

Inflection

Conjugation of omzweven (weak, prefixed)
infinitive	omzweven
past singular	omzweefde
past participle	omzweefd
infinitive	omzweven
gerund	omzweven n
	present tense	past tense
1st person singular	omzweef	omzweefde
2nd person sing. (jij)	omzweeft	omzweefde
2nd person sing. (u)	omzweeft	omzweefde
2nd person sing. (gij)	omzweeft	omzweefde
3rd person singular	omzweeft	omzweefde
plural	omzweven	omzweefden
subjunctive sing.1	omzweve	omzweefde
subjunctive plur.1	omzweven	omzweefden
imperative sing.	omzweef
imperative plur.1	omzweeft
participles	omzwevend	omzweefd
1) Archaic.