onderstuiven

Dutch

Etymology 1

From onder +‎ stuiven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔn.dərˌstœy̯.və(n)/
• Hyphenation: on‧der‧stui‧ven

Verb

onderstuiven

1. (intransitive) to cover in dust

Inflection

Conjugation of onderstuiven (strong class 2b, separable)
infinitive	onderstuiven
past singular	stoof onder
past participle	ondergestoven
infinitive	onderstuiven
gerund	onderstuiven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stuif onder	stoof onder	onderstuif	onderstoof
2nd person sing. (jij)	stuift onder	stoof onder	onderstuift	onderstoof
2nd person sing. (u)	stuift onder	stoof onder	onderstuift	onderstoof
2nd person sing. (gij)	stuift onder	stooft onder	onderstuift	onderstooft
3rd person singular	stuift onder	stoof onder	onderstuift	onderstoof
plural	stuiven onder	stoven onder	onderstuiven	onderstoven
subjunctive sing.1	stuive onder	stove onder	onderstuive	onderstove
subjunctive plur.1	stuiven onder	stoven onder	onderstuiven	onderstoven
imperative sing.	stuif onder
imperative plur.1	stuift onder
participles	onderstuivend	ondergestoven
1) Archaic.

Etymology 2

From onder- +‎ stuiven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈstœy̯.və(n)/
• Hyphenation: on‧der‧stui‧ven
• Rhymes: -œy̯vən

Verb

onderstuiven

1. (intransitive) to cover in dust

Inflection

Conjugation of onderstuiven (strong class 2b, prefixed)
infinitive	onderstuiven
past singular	onderstoof
past participle	onderstoven
infinitive	onderstuiven
gerund	onderstuiven n
	present tense	past tense
1st person singular	onderstuif	onderstoof
2nd person sing. (jij)	onderstuift	onderstoof
2nd person sing. (u)	onderstuift	onderstoof
2nd person sing. (gij)	onderstuift	onderstooft
3rd person singular	onderstuift	onderstoof
plural	onderstuiven	onderstoven
subjunctive sing.1	onderstuive	onderstove
subjunctive plur.1	onderstuiven	onderstoven
imperative sing.	onderstuif
imperative plur.1	onderstuift
participles	onderstuivend	onderstoven
1) Archaic.