otóż

Old Polish

Etymology

From oto +‎ -ż. First attested in the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔtɔːʃ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔtoʃ/

Particle

otóż

1. (emphatic) emphasizes the following statement; well

Derived terms

particle

• otóżci

 

Descendants

• Polish: otóż

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “otóż”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish otóż. By surface analysis, oto +‎ -ż.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔ.tuʂ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈɔ.toʂ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔtuʂ
• Syllabification: o‧tóż

Particle

otóż

1. (emphatic) emphasizes the following statement; well

   Synonym: oto

Related terms

particles

• otóż to
• (Middle Polish) otóżci

 

Further reading

• otóż in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• otóż in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “otoż”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “otóż”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “otóż”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “otóż”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 904