overlijden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch overliden, from Old Dutch overlīthan. Equivalent to over- +‎ lijden (“to go, pass, spend time, come to an end, suffer, undergo”). Cognate with Old English oferlīþan (“to cross over, traverse”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌoː.vərˈlɛi̯.də(n)/

• audio

  (file)

• Hyphenation: over‧lij‧den
• Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

overlijden

1. (intransitive) to die

   Synonym: sterven

Inflection

Conjugation of overlijden (strong class 1, prefixed)
infinitive	overlijden
past singular	overleed
past participle	overleden
infinitive	overlijden
gerund	overlijden n
	present tense	past tense
1st person singular	overlijd	overleed
2nd person sing. (jij)	overlijdt	overleed
2nd person sing. (u)	overlijdt	overleed
2nd person sing. (gij)	overlijdt	overleedt
3rd person singular	overlijdt	overleed
plural	overlijden	overleden
subjunctive sing.1	overlijde	overlede
subjunctive plur.1	overlijden	overleden
imperative sing.	overlijd
imperative plur.1	overlijdt
participles	overlijdend	overleden
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: oorly

Noun

overlijden n (uncountable)

1. death, passing away

Derived terms

• overlijdensakte
• overlijdensdatum