pogłytać

Old Polish

Etymology

From po- +‎ Proto-Slavic *glъtati.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔɡɫɨtat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔɡɫɨtat͡ɕ/

Verb

pogłytać impf

1. to devour, to swallow

   Synonym: pożyrać

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 763:

     Cedzącz komora, vyelbląda poglytayącz (camelum... glutientes Mat 23, 24)

     [Cedząc komora, wielbłąda pogłytając (camelum... glutientes Mat 23, 24)]

   • 1874-1891 [c. 1420], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[2], [3], [4]}, volume XXIV, page 84:

     Idem prophecia mundi est honor secularis, in quo sunt episcopi, canonici, prelati, clerici, et multi alii, qui deworant vlg. poglitayø substanciam pauperum et patrimonium crvcifixi, facientes sermonem magnum et delectabilem, ut diligantur ab hominibus

     [Idem prophecia mundi est honor secularis, in quo sunt episcopi, canonici, prelati, clerici, et multi alii, qui deworant vlg. pogłytają substanciam pauperum et patrimonium crvcifixi, facientes sermonem magnum et delectabilem, ut diligantur ab hominibus]

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pogłytać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN