powrotny

Polish

Etymology

From powrót +‎ -ny. First attested in 1656–1688.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔvˈrɔt.nɨ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pɔˈvrɔt.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔtnɨ
• Syllabification: pow‧rot‧ny

Adjective

powrotny (not comparable, derived adverb powrotnie)

1. (relational) return (of or relating to the act of coming back)

   bilet powrotny ― return ticket

Declension

Declension of powrotny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	powrotny		powrotna	powrotne	powrotni	powrotne
genitive	powrotnego		powrotnej	powrotnego	powrotnych
dative	powrotnemu		powrotnej	powrotnemu	powrotnym
accusative	powrotnego	powrotny	powrotną	powrotne	powrotnych	powrotne
instrumental	powrotnym		powrotną	powrotnym	powrotnymi
locative	powrotnym		powrotnej	powrotnym	powrotnych

Further reading

• powrotny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• powrotny in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “powrotny”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “powrotny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “powrotny”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 863