praedicabilis
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From praedicō (“proclaim, announce”) + -bilis.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /prae̯.diˈkaː.bi.lis/, [präe̯d̪ɪˈkäːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pre.diˈka.bi.lis/, [pred̪iˈkäːbilis]
Adjective[edit]
praedicābilis (neuter praedicābile); third-declension two-termination adjective
Declension[edit]
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praedicābilis | praedicābile | praedicābilēs | praedicābilia | |
Genitive | praedicābilis | praedicābilium | |||
Dative | praedicābilī | praedicābilibus | |||
Accusative | praedicābilem | praedicābile | praedicābilēs praedicābilīs |
praedicābilia | |
Ablative | praedicābilī | praedicābilibus | |||
Vocative | praedicābilis | praedicābile | praedicābilēs | praedicābilia |
References[edit]
- “praedicabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praedicabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- praedicabilis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)