prioratus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Latin Wikipedia has an article on:
Wikipedia la

Noun[edit]

priōrātus m (genitive priōrātūs); fourth declension

  1. (Ecclesiastical Latin) priority, precedence
  2. (Medieval Latin, New Latin) priory
    • 1358 January 13, Bull of Pope Innocent VI, published in 1846, George Oliver, Monasticon Dioecesis Exoniensis, page 249:
      Exhibita siquidem nobis pro parte tua petitio continebat, quod olim prioratu de Otriton ordinis Sancti Benedicti Exoniensis diocesis, quem quondam Ogerius ultimus ipsius prioratus prior dum viveret obtinebat, per ipsius Ogerii obitum, qui extra Romanam curiam diem clausit extremum, vacante, dilecti filii abbas et conventus monasterii Sancti Michaelis in Periculo Maris dicti ordinis Abrincensis diocesis veri patroni ejusdem prioratus et in possessione pacifica seu quasi jrusi presentandi priorem ad eundem prioratum existentes, te ad dictum prioratum sic vacantem et ab eodem monasterio dependentem, [...]
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1872, Feodarium Prioratus Dunelmensis: A Survey of the Estates of the Prior and Convent of Durham compiled in the fifteenth century:
    • 1925, Liber pensionum prioratus Wigorn: Being a collection of documents relating to pensions from appropriated churches and other payments receivable by the prior and convent of Worcester and to the privileges of the monastery:

Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative priōrātus priōrātūs
Genitive priōrātūs priōrātuum
Dative priōrātuī priōrātibus
Accusative priōrātum priōrātūs
Ablative priōrātū priōrātibus
Vocative priōrātus priōrātūs