promus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

French[edit]

Verb[edit]

promus

  1. first/second-person singular past historic of promouvoir

Participle[edit]

promus m pl

  1. masculine plural of promu

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

From prōmō (I produce).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

prōmus (feminine prōma, neuter prōmum); first/second-declension adjective

  1. of or belonging to giving out, distributing

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative prōmus prōma prōmum prōmī prōmae prōma
Genitive prōmī prōmae prōmī prōmōrum prōmārum prōmōrum
Dative prōmō prōmō prōmīs
Accusative prōmum prōmam prōmum prōmōs prōmās prōma
Ablative prōmō prōmā prōmō prōmīs
Vocative prōme prōma prōmum prōmī prōmae prōma

Derived terms[edit]

Noun[edit]

prōmus m (genitive prōmī); second declension

  1. A distributor of provisions
  2. A steward, a butler

Declension[edit]

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative prōmus prōmī
Genitive prōmī prōmōrum
Dative prōmō prōmīs
Accusative prōmum prōmōs
Ablative prōmō prōmīs
Vocative prōme prōmī

References[edit]

  • promus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • promus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.