przylubić

Old Polish

Etymology

From przy- +‎ lubić. First attested in 1395.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ilʲubit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ilʲubit͡ɕ/

Verb

przylubić pf

1. to agree, to make arrangements with someone
   • 1960 [1395], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty pyzdrskie, volume II, number 7, Pyzdry:

     Staszek przilubil s Paulem, isz mal przeth prauem stacz

     [Staszek przylubił s Pawłem, iż miał przed prawem stać]

2. to condone, to accept, to consent
   • 1960 [1400], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty pyzdrskie, volume II, number 130, Pyzdry:

     Iaco Helska przi tem bila swim (leg. z swym) sinem, kedi kopce suthi, i to przilubila

     [Jako Helżka przy tem była z swym synem, kiedy kopce suty, i to przylubiła]

3. to reconcile, to atone
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 267:

     Przylyvby rychlo nyeprzyaczyelovy svemv (esto consentiens adversario tuo cito Mat 5, 25), kyedys na drodze

     [Przylubi rychło nieprzyjacielowi twemu (esto consentiens adversario tuo cito Mat 5, 25), kiedyś <z nim> na drodze]

4. to submit oneself
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[2], page 23:

     Tegodlya, namylscha dzywko, masch przylyvbycz naszą kazny y bycze (leg. być je) poslvschna (nobis consentire debes et mandatis nostris libenter oboedire)

     [Tegodla, namilsza dziwko, masz przylubić naszę kaźń i być <j>e posłuszna (nobis consentire debes et mandatis nostris libenter oboedire)]

5. to adopt, to accept
   • 1885-2024 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[3], volume I, Międzyrzecz, Warsaw, page 493:

     Przylubycz adoptare

     [Przylubić adoptare]

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przylubić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish przylubić. By surface analysis, przy- +‎ lubić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɨˈlu.bit͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pʂɨˈlu.bit͡ɕ/, /pr̝ɨˈlu.bit͡ɕ/
• Rhymes: -ubit͡ɕ
• Syllabification: przy‧lu‧bić

Verb

przylubić pf (imperfective przylubować)

1. (reflexive with się, Middle Polish) to accept
   • 1544, Sprawa chędoga o męce Pana Chrystusowej i Ewangelia Nikodema, S. Vrtel-Wierczyński, published 1933, page 61:

     A bedziemli czinycz podlug tey radi, pewnye, czego ssukamy, tho otrzimamy. gegos wsisczi radą przilubyly ssie, chwalacz gi wewssithkiey radzie

     [A bedziemli czynić podług tej rady, pewnie, czego szukamy, to otrzymamy. Jegoż wszyscy radą przylubyli się, chwalać ji we wszstkiej radzie]

2. (reflexive with się, obsolete) to ingratiate oneself

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przylubić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przylubić”, in Słownik języka polskiego‎^[4]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przylubić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[5]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przylubić”, in Słownik języka polskiego‎^[6] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 316
• M. Arcta Słownik Staropolski/Przylubić on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl
• Bańkowski, Andrzej (2000) “przylubić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)