reptać

Old Polish

Etymology

Borrowed from Old Czech reptati.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /rɛptat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /rɛptat͡ɕ/

Verb

reptać impf

1. to murmur, to grumble
   • 1930 [c. 1455], “Ex”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 15, 24:

     Reptal gest (murmuravit) lud przeczyw Moyszeszowy a rzkøcz: Czso bødzyem pycz?

     [Reptał jest (murmuravit) lud przeciw Mojżeszowi a rzkąc: "Cso będziem pić?"]

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “reptać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN