rezydent

Polish

Etymology

Borrowed from French résident, from Latin residēns.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɛˈzɨ.dɛnt/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨdɛnt
• Syllabification: re‧zy‧dent

Noun

rezydent m pers (female equivalent rezydentka)

1. (law) resident (legal permanent resident, someone who maintains residency)

   Synonym: mieszkaniec

2. resident minister
3. (medicine) resident (person engaged in postgraduate training)
4. (espionage) resident spy

Declension

Declension of rezydent

	singular	plural
nominative	rezydent	rezydenci/rezydenty (deprecative)
genitive	rezydenta	rezydentów
dative	rezydentowi	rezydentom
accusative	rezydenta	rezydentów
instrumental	rezydentem	rezydentami
locative	rezydencie	rezydentach
vocative	rezydencie	rezydenci

Related terms

adjectives

• rezydencjalny
• rezydencjonalny
• rezydencyjny
• rezydualny

 

nouns

• residuum
• rezydencja
• rezydencyjka
• rezyduum

 

verb

• rezydować

 

Further reading

• rezydent in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rezydent in Polish dictionaries at PWN