ronddraven
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From rond (“round, around”) + draven (“to trot”).
Pronunciation[edit]
Audio (file)
Verb[edit]
ronddraven
Inflection[edit]
Conjugation of ronddraven (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ronddraven | |||
past singular | draafde rond | |||
past participle | rondgedraafd | |||
infinitive | ronddraven | |||
gerund | ronddraven n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | draaf rond | draafde rond | ronddraaf | ronddraafde |
2nd person sing. (jij) | draaft rond | draafde rond | ronddraaft | ronddraafde |
2nd person sing. (u) | draaft rond | draafde rond | ronddraaft | ronddraafde |
2nd person sing. (gij) | draaft rond | draafde rond | ronddraaft | ronddraafde |
3rd person singular | draaft rond | draafde rond | ronddraaft | ronddraafde |
plural | draven rond | draafden rond | ronddraven | ronddraafden |
subjunctive sing.1 | drave rond | draafde rond | ronddrave | ronddraafde |
subjunctive plur.1 | draven rond | draafden rond | ronddraven | ronddraafden |
imperative sing. | draaf rond | |||
imperative plur.1 | draaft rond | |||
participles | ronddravend | rondgedraafd | ||
1) Archaic. |