rozkaźnik

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From rozkaz +‎ -nik.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /rɔsˈkaʑ.ɲik/
  • Rhymes: -aʑɲik
  • Syllabification: roz‧kaź‧nik

Noun[edit]

rozkaźnik m inan

  1. (grammar) imperative, imperative mood
    Synonyms: imperativus, imperatiwus, tryb rozkazujący
  2. (grammar) imperative (verb in imperative mood)
    Synonyms: imperativus, imperatiwus

Declension[edit]

Declension of rozkaźnik
singular plural
nominative rozkaźnik rozkaźniki
genitive rozkaźnika rozkaźników
dative rozkaźnikowi rozkaźnikom
accusative rozkaźnik rozkaźniki
instrumental rozkaźnikiem rozkaźnikami
locative rozkaźniku rozkaźnikach
vocative rozkaźniku rozkaźniki

Derived terms[edit]

adjective

Further reading[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=rozkaźnik&oldid=76841355"