scairt

English

Adjective

scairt (comparative more scairt, superlative most scairt)

1. Nonstandard form of scared.

Anagrams

• TRIACs, artics, crista, racist, triacs, tsaric

Irish

Pronunciation

• IPA^(key): /sˠkaɾˠtʲ/

Etymology 1

From Old Irish scairt (“caul, omentum, midriff”).

Noun

scairt f (genitive singular scairte, nominative plural scairteacha)

1. caul, omentum, diaphragm

   Greadadh trí lár do scairt! ― May your insides be scorched!

2. (plural only) lungs, lights

Declension

Declension of scairt

Second declension

Bare forms Case Singular Plural Nominative scairt scairteacha Vocative a scairt a scairteacha Genitive scairte scairteacha Dative scairt scairteacha

Forms with the definite article Case Singular Plural Nominative an scairt na scairteacha Genitive na scairte na scairteacha Dative leis an scairt don scairt leis na scairteacha

Etymology 2

From Old Irish scairt (“cry, shout”).

Noun

scairt f (genitive singular scairte, nominative plural scairteanna)

1. shout, cry, call

   Synonym: glao

   fá scairt na gcoileach / le scairt an choiligh ― at cockcrow

2. Only used in scairt ascaille

Declension

Declension of scairt

Second declension

Bare forms Case Singular Plural Nominative scairt scairteanna Vocative a scairt a scairteanna Genitive scairte scairteanna Dative scairt scairteanna

Forms with the definite article Case Singular Plural Nominative an scairt na scairteanna Genitive na scairte na scairteanna Dative leis an scairt don scairt leis na scairteanna

Etymology 2

From Old Irish scairtid (“shouts, cries out”).

Verb

scairt (present analytic scairteann, future analytic scairtfidh, verbal noun scairteadh, past participle scairte)

1. to shout, call, scream, cry aloud, shriek

   Scairt mé (amach) ag gáirí.

   I burst out laughing.

2. (of the sun) to shine out, burst out shining, especially after a dark period

Conjugation

conjugation of scairt (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	scairtim	scairteann tú; scairtir†	scairteann sé, sí	scairtimid	scairteann sibh	scairteann siad; scairtid†	a scairteann; a scairteas	scairtear
	past	scairt mé; scairteas	scairt tú; scairtis	scairt sé, sí	scairteamar; scairt muid	scairt sibh; scairteabhair	scairt siad; scairteadar	a scairt / ar scairt*	scairteadh
	past habitual	scairtinn	scairteá	scairteadh sé, sí	scairtimis; scairteadh muid	scairteadh sibh	scairtidís; scairteadh siad	a scairteadh / a scairteadh*	scairtí
future		scairtfidh mé; scairtfead	scairtfidh tú; scairtfir†	scairtfidh sé, sí	scairtfimid; scairtfidh muid	scairtfidh sibh	scairtfidh siad; scairtfid†	a scairtfidh; a scairtfeas	scairtfear
conditional		scairtfinn	scairtfeá	scairtfeadh sé, sí	scairtfimis; scairtfeadh muid	scairtfeadh sibh	scairtfidís; scairtfeadh siad	a scairtfeadh / a scairtfeadh*	scairtfí
subjunctive	present	go scairte mé; go scairtead†	go scairte tú; go scairtir†	go scairte sé, sí	go scairtimid; go scairte muid	go scairte sibh	go scairte siad; go scairtid†	—	go scairtear
	past	dá scairtinn	dá scairteá	dá scairteadh sé, sí	dá scairtimis; dá scairteadh muid	dá scairteadh sibh	dá scairtidís; dá scairteadh siad	—	dá scairtí
imperative		scairtim	scairt	scairteadh sé, sí	scairtimis	scairtigí; scairtidh†	scairtidís	—	scairtear
verbal noun		scairteadh
past participle		scairte

* indirect relative
† archaic or dialect form

Derived terms

• scairteach (“shouting”, adjective)
• scairteoir (“shouter”)

Further reading

• G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “1 scairt”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
• G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “2 scairt”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
• G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “scairtid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
• Dinneen, Patrick S. (1904) “scairt; scairtim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 599
• Ó Dónaill, Niall (1977) “scairt”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN